Doba Vodolija – treći dio ili kada počinje Novo Doba?

age of aquarius

U ranijim tekstovima koji sada već čine trilogiju o nadolazećem Dobu Vodolija, bavili smo se odlikama ovog Doba kroz različite simboličke prikaze. Tako smo u prvom dijelu posmatrali doba Vodolija kroz prizmu mitologije i ezoterične filozofije, da bi drugi dio bio posvećen astrološkoj simbolici nastupajuće promjene. U ovom završnom osvrtu pokušaću da dođem do nekog odgovora na pitanje o kom postoji široka debata među astrolozima, a to je kada će ovo Novo Doba zvanično i početi.

Era Vodolija se smatra duhovnom prekretnicom – za društvo, ali i za svakog čovjeka posebno. Puno je spekulacija o tome kada počinje Era Vodolija. Da li je već počela, da li tek dolazi, ili je čovječanstvo već u sredini Ere Vodolije? Mišljenja su sasvim podijeljena, pa tako Međunarodna astronomska unija (IAU) kao datum početka uzima 2601. godinu, neki astrolozi proglašavaju 2375. kao početak Ere Vodolije, a kao što ćemo vidjeti mišljenja su jednako nekoherentna i među raznim misticima.

Posao nam u ovom pogledu ometa činjenica da tranzicioni period tokom smjene ovako dugih vremenskih razdoblja i sam traje poprilično dugo. U ovom smislu, mišljenja sam da slobodno možemo i ovdje prihvatiti  jedan od temeljnih astroloških principa, a to je da kada se neka planeta ili tačka horoskopa nađe u posljednjih pet stepeni jednog znaka, već djelimično poprima karakteristike narednog znaka. Zašto su ovih pet stepeni sada bitni? Upravo zato što se po generalno prihvaćenim astrološkim proračunima tačka precesije ekvinocija sada upravo nalazi na pet stepeni Riba. Stoga, ovo može biti i razlog zašto već sada osjećamo ovu nastupajuću promjenu, i to sve snažnije i snažnije, kako je to već i opisivano, pa smatram da se u biti i ne može odrediti neki fiksni datum ove promjene, već da je u pitanju jedan postepeni tok kog usmjeravaju različite tačke preokreta. Jedna takva je primarna tema ovog teksta.

Ovdje se vrijedi još jednom osvrnuti na tu famoznu precesiju ekvinocija i na šta se ona to zapravo odnosi? Sunce svake godine potpuno obiđe oko zodijaka i vraća se u tačku iz koje je krenulo – proljećna ravnodnevica – i svake godine mu malo nedostaje da u predviđenom roku napravi kompletan krug na nebu. Kao rezultat toga, ono u zodijačkom krugu prelazi ekvator malo iza mjesta na kojem je bilo prošlo prethodne godine. Svaki zodijački znak sastoji se od trideset stepeni i, kako sunce gubi jedan stepen na svakih 72 godine, ono se vraća kroz cijelo jedno sazvežđe (ili znak) za približno 2160 godina (što i predstavlja jedno doba), a kroz cijeli zodijak za 25920 godina. To retrogradno kretanje se naziva precesija ekvinocija. To znači da u toku od oko 25920 godina, što čini jednu Veliku Solarnu ili Platonsku Godinu, svaki od dvanaest znakova zauzima poziciju na proljećnom ekvinociju gotovo 2160 godina, a onda mjesto prepušta prethodnom znaku.

Precesija ekvinocija

Iz prethodno rečenog, dobijamo važnu informaciju, a to je da jedno astrološko doba traje okvirno 2160 godina, pa da bi znali kada Vodolija preuzima tron bilo bi značajno da znamo kada je počelo doba Riba, i da od te tačke u vremenu odmjerimo 2160 godina. U toj potrazi čini mi se da su mnogi prenebregli vrlo očiglednu referencu, a to je upravo kalendar kojim se čitavo čovječanstvo upravlja. Ovaj kalendar za svoju početnu tačku uzima rođenje Isusa Hrista i označava se kao hrišćanska era, nova era, odnosno vrijeme dijeli na ono prije i poslije Hrista. Kada se prisjetimo da se i dalje aktuelno doba Riba simbolički najbolje poklapa upravo sa hrišćanstvom, to sasvim jasno možemo poistovjetiti pojmove hrišćanska era i doba Riba. Iz ovakve postavke računica bi bila krajnje jednostavna, doba Vodolija počinje 2160. godine.

Zašto je baš religija ta koja je bitna u cijeloj ovoj priči?  Po Abu Ma’shar-ovom shvatanju, „religija“ je ono što prethodi formiranju svake vladajuće dinastije i shodno tome, ona je temeljni princip ustrojstva svakog društvenog poretka. Treba istaci da on nigdje ne kaže da ta „religija“ mora biti ne-sekularnog tipa; radi se o jednostavnom objašnjenju da religija inspiriše vjeru ljudi u zakone koji iz nje proizlaze. Ti zakoni zauzvrat omogućavaju i daju legitimitet formiranju dinastija iz kojih se regrutuju vladari. Nakon uspostave religije i njenih zakona, moguće je predvidjeti promjene centara moći između nacija, čak i unutar iste nacije tj. između različitih vladarskih porodica. (1)

Dakle, pravi uzročnici i nosioci najvećih promjena u društvenom uređenju nisu smjene pojedinačnih vladara, već promjene religije koja ima primarnu moć pri uspostavljanju novog poretka. Kada se spomene „religija“ obično smo skloni da pomislimo na neku ezoteričnu doktrinu koja obavezno sadrži koncept „boga“. Ali pri tome se lako zaboravlja da sve ono sto se mora prihvatiti po vjeri predstavlja religijsku doktrinu, bilo da se radi o vjerovanju u neku „visu silu“ ili da su ljudska etika i moral najveći autoritet („demokratija“). Jedna razlika medju ovima je da je jedna sekularnog karaktera, druga nije.

Svjesni ili ne ove bitne činjenice, pojavile su se mnoge ezoterične i druge tradicije, koje su proklamovale svoju religiju ili učenje kao paradigmu novog doba, te da upravo njihova doktrina predstavlja novu svjetsku religiju koja će vaspostaviti doba Vodolija. Mnoge od ovih struja smo opisali u prvom dijelu ove trilogije, kada smo konstatovali da ih u simboličkom smislu ne vidimo kao pogrešne, već kao različite aspekte jedne struje.

aeon vodolija
Atu XX – Aeon – iz “Non Est Secundus Quia Unus Est”, knjige arhetipova Tarota – Richard Moult

Tako je, recimo, Alister Krouli, proglasio da je Novo Doba  započelo 8. aprila 1904. g., kada je on od “nebeskih sila” od 8. do 10. aprila primio opskurnu objavu nazvanu Liber Legis (‘Knjiga Zakonâ’), kao “Bibliju” nove epohe. Tada je, po njegovoj interpretaciji, “Eon Ubijenog Boga” (Osirisa) bio smenjen od strane “Eona Krunisanog i Pobedničkog Deteta” (Horusa).  U izdanju Liber Legis-a iz 1938. g., u vezi sa dolaskom Horusovog eona,  Krouli razmatra: »On vlada sadašnjim periodom od 2.000 godina, počevši od 1904. g. Njegova vladavina svuda pušta korijen. Samostalno posmatrajte nestajanje osjećaja grijeha, porast nevinosti i neodgovornosti, čudne promjene reproduktivnog instikta, sa tandencijom ka biseksualnosti ili dvopolnosti, djetinjasto povjerenje u progres kombinovano sa velikim strahom od katastrofa, protiv koje smo tek dopola bezvoljni da preduzmemo mjere predostrožnosti.” Na sličan način Anton Szandor LaVey je osnovao Crkvu Satane 1966., takođe kao religiju novog eona. Nadalje, teozofi nam preko Alice Bailey saopštavaju da je prema tibetanskom učitelju Đuhal Kulu (Djwhal Khul),  iza koga je moćno stajala istočna Hijerarhija “majstora mudrosti”, Vodolija je inaugurisana juna 1945. g. na pun mjesec, kada je u najjačoj energetskoj bazi ispod pustinje Gobi, Hrist-Majtreja preuzeo žezlo moći, postavši navodno Svjetski Učitelj i Voditelj tokom narednih 2.500 godina: »U središtu ovog trougla /= Svjetlosti, Ljubavi i Moći/ Hrist je zauzeo Svoj položaj: od ove tačke počinje Njegovo djelo u doba Vodolije, te će trajati kroz 2.500 godina.  Tako je On otpočeo novo doba, pa se na unutrašnjim duhovnim nivoima počela oblikovati nova svjetska religija.« Prema Jungovoj astrologiji 7. februara 1962. smo ušli u eru Vodolija: tada je većina planeta Sunčevog sistema bila grupisana u zodijačkom znaku Vodolija. Tobožnji vidovnjak Džin Dikson (USA) iznijela je stav da je 5. februara 1962. g. rođen veliki Antihrist. U šezdesetim i sedamdesetim godinama XX stoljeća, svakako je došlo do izvjesnog buđenja ljudskog mnoštva, akvarijanski talas je počeo da se osjeća; ali to pokretanje mnoštva bilo je dosta sirovo buntovničko i zanesenjačko, što najbolje oslikava hipi-pokret, koji je uveliko nastojao da opijum i psihodelika postane religija za narode.; u ekscentričnim hipicima koji su anemično i nakaradno imitirali Hrista, neki su vidjeli one koji “pripremaju” dolazak Vodolije u svoj sili.

Sada se vrijedi osvrnuti i na određene metode mundane astrologije, pogotovo tzv. veliku konjunkciju hronokratora – Jupitera i Saturna,  koje nam u ovom pogledu mogu dati značajne uvide. Pa tako, u prvom poglavlju prvog dijela „O velikim konjunkcijama“ Abu Ma’shar navodi koje elemente u svrhu mundanih predikcija treba analizirati.

Prvo mjesto/nivo zauzima prelazak tj. povratak JU/SA konjunkcije u znake vatrenog tripliciteta i to je tzv. velika konjunkcija. Abu kaze da se taj novi početak desava u znaku Ar na svakih 960 godina ali ako pogledamo niz konjunkcija hronokratora 7000 godina unazad, vidjećemo da se ona nijednom nije desila u Ar, već su sve bez iznimke bile u Le (osim posljednje, koja se dogodila 1663. u Sag). Ni taj period ne traje 960 godina, vec se radi o razdoblju od 795 do 854 godine.

Međutim, stvarni broj godina je sporedna stvar, bitna je sustinska ideja da povratak konjunkcije hronokratora u znak vatrenog tripliciteta postaje indikator univerzalnog novog početka, korjenite promjene ustrojstva dotadašnjeg poretka stvari. Poslednja takva promjena desila se dakle 1663. godine, pa je zanimljivo uočiti da su nakon nje uslijedile društvene i političke promjene koje se markantno uklapaju u simbolizam Vodolija. Tako su nastupila Doba Razuma, prosvjetiteljstva, te brojne revolucije poput francuske, te nastanka Sjedinjenih Američkih Država, koje se u izvjesnom smislu mogu smatrati epitomom te “nove demokratije” proizašle iz maksime francuske revolucije “Liberté, égalité, fraternité ” koja ujedno i najbolje sumira glavnu ideju vodilju u tom vrlom novom svijetu. Tu su još i industrijska revolucija koju je u samo par stotina godina naslijedio ogroman proboj i napredak nauke i tehnologije pa sve do kvantne fizike i informatičkog doba kojem danas svjedočimo. No ipak, ova “nova demokratija” suočava se sa brojnim nedaćama pa ne možemo sasvim uzeti da je to ta nova religija predstojećeg doba.

Na drugom su nivou tzv. srednje konjunkcije tj. one koje prelaze iz tripliciteta u triplicitet, što predstavlja promjenu u razdoblju od 179 do 238 godina, koliko traje serija od 12-13 konjunkcija hronokratora u znacima istog tripliciteta. Pomenuti indikator daje informacije o dešavanjima u religijama, kraljevstvima i dinastijma, te najavljuje rađanje neke nove religije ili dinastije. Drugi nivo je sadržan u prvom a ne obrnuto; prvi daje indikacije o drugom, ali drugi ne može dati indikacije o prvom sto ukazuje na jasan hijerarhijski princip na kojem počiva ova teorija – saglasno filozofiji astrologije u cjelini. Posebno je zanimljivo da se takva promjena, odnosno prelazak velike konjunkcije u vazdušni triplicitet, dešava  upravo na zimsku kratkodnevicu 2020. godine i to upravo na 0 Vodolije!

Šta bi sve ova promjena mogla da donese? U smislu prethodno rečenog, smatram da vrijedi podsjetiti da je ulazak ove konjunkcije u vodeni triplicitet, tačnije u Škorpiju, doveo do rađanja nove religije – i to Islama. Možemo li onda i ovu sledeću takvu konjunkciju, doduše ovog puta u vazdušnom triplicitetu, tumačiti kao predskazujuću za pojavu jedne nove religije ili uopšte nove doktrine koja je tako neophodna i za doba Vodolija? Ono što u izvorima astrološke tradicije možemo pronaći jeste da Abu Ma’shar daje i pregled snage konjunkcija u zavisnosti od znaka u kojem se desavaju a objašnjava i kako se prelazak konjunkcije u novi triplicitet generalno odražava na geografsko pomjeranje centara moći/uticaja. Konjunkcija u vazdušnom triplicitetu simbolizuje izdizanje naroda sjevernih predjela, gdje je po indikacijama najjača ona u Vodoliji, srednja je u Vagi a najslabija u Blizancima. Kako se konjunkcija događa u Vodoliji, u tradiciji se ovaj znak konkretno vezuje za sljedeća područja: prema Ptolomeju, Azijska Rusija, šira oblast oko rijeke Amu Darje na sjevernoj granici savremenog Avganistana, Tadžikistan, Uzbekistan i Turkmenistan sve do Aralskog mora, Arabijsko poluostrvo, cijela Istocna Afrika. Prema Vetiju Valensu pod Vodolijom su: Crveno more i Egipat, Sirija, Irak, Libija i sjevero-istok Evrope iznad granica antičke Trakije. Isti djelovi SAD i Kanade pripadaju u potpodjeli ovom znaku, iako su u glavnoj u vatrenom trigonu. Jednako tako svi sjevero-istočni djelovi bilo koje geografske cjeline se mogu dodijeliti vazdušnim znacima tako što sjeverniji djelovi uvijek pripadaju Vodoliji, južniji Blizancima, a Vagi najistočniji.

Uopšte uzev, to bi bile neke oblasti u kojim bi se mogle desiti značajne promjene koje će u najvažnijem formulisati glavni tok strujanja nastupajućeg novog doba Vodolija. Ovim ne želim da proklamujem 2020 kao godinu početka doba Vodolija, već samo ističem ovaj važan simbolički prikaz kao posebno indikativan u odnosu na novo doba. Bez namjere da se bavim nekim krajnje apokaliptičnim scenarijima, ipak smatram da je bitno  imati na umu da su varijacije zaista mnogobrojne – to može biti zaista rađanje nove svjetske religije, stvaranje novog bloka ili saveza država, možda rođenje novog lidera, neko revolucionarno naučno otkriće i slično. Sam modalitet i nije tako važan, koliko da će to nešto suštinski u cjelosti i odlučujuće usmjeriti razvoj čovječanstva prema simboličkim predstavama vodolijanskog doba, o čijim odlikama je bilo riječi u prethodnom dijelu. Upravo kroz tu simboliku i odlike, uz navedene geografske i formativne reference možemo i pratiti dešavanja u tom periodu posle 21.12.2020. jer će navedena promjena predsavljati upravo njihovu najsnažniju sublimaciju. Odnosno ta neka nova religija ili doktrina imaće sve prethodno opisane odlike i nastaće među narodima sjevera, i predstavljaće čini mi se do sada najvažniji impuls u odmotavanju prelaska u doba Vodolija. Tako će se stvoriti plodno tlo za nastanak novih arhetipova, mitosa, novih urbanih legendi uz obnavljanje drevnih ruralnih legendi koje će otvoriti portal ka nečemu ipak misterioznom koje se ne da precizno opisati nama znanim riječima pa ga tražimo kroz ovaj njemu srodniji jezik simbolizma. Proces postepenog otkrivanja ovog duhovnog impulsa je i kolektivan i individualan, i obilježavaju ga razne tačke preokreta. Čovječanstvo kao cjelina prolazi kroz taj proces, isto kao i svako individualno ljudsko biće. Shodno tome, ovo moje zapažanje može biti samo još jedna od takvih tačaka, koja u krajnjem i ne mora imati tako odlučujući uticaj, mada, usled vremenske reference i simboličkog značaja, svakako djeluje da će imati do sada najsnažniji upliv.

Sirijus – mistika i astrologija najsvjetlije zvijezde

Sirijus je najsjajnija na našem nebu i može se vidjeti na kraju jeseni i zimi nisko nad horizontom. Pripada sazvežđu Veliki pas (Canis Maior) i u stopu prati sazvežđe Orion.

Udaljenost Sirijusa od nas je oko 8,3 svjetlosne godine, što ga čini jednom od nama najbližih zvijezda. Njena magnituda je  -1,4, dok je, na primer, magnituda Venere  -4,4, a Sunca  -26,7. Ako vidite neko tijelo na nebu sjajnije od Sirijusa, a da nisu Mjesec i Sunce, onda je u pitanju sigurno neka planeta. Sirijus ima svog pratioca, tako da čini dvojni sistem zvijezda. Glavna zvijezda se obilježava sa Sirijus A, a pratioc Sirijus B. Veličina Sirijusa se procjenjuje na dva prečnika Sunca.

Sirijus u mitologiji i narodnom predanju

Hijeroglif koji predstavlja Sirijus sadrži tri elementa: “falusni” obelisk (koji predstavlja Ozirisa), kupola “nalik na matericu” (predstavlja Izidu) i zvijezda (koja predstavlja Horusa).

Sirijus je najsjajnija zvijezda na noćnom nebu. Stari Egipćani su zvijezdu Sirius zvali Sotis i bila je najvažnija zvijezda na nebu Egipćana. Piramide u Egiptu, su raspoređene kao i zvijezde koje se nalaze u sazvežđu lovca Oriona, usmjerene ka zvijezdi Sirijus u sazvežđu Velikog psa. Egipatski godišnji kalendar  izvorno nastaje na temelju plavljenja Nila u ritmu pojava Sirijusa. Oko 2800. godina  p.n.e. astronomska pojava Sirijusa postaje  temelj za određivanje dana egipatske Nove godine.  Od velike važnosti za drevne Egipćane bilo  je da se helijački izlazak Sirijusa dogođa gotovo istovremeno sa godišnjim  plavljenjem Nila, što je doprinijelo posebnom značenju i mističnosti te astronomske pojave.  Dakle, poznavanje ciklusa Sirusa  omogućilo im je da predviđaju poplave Nila  od čega je zavisila  privreda i život Egipćana. Zato se Sirijus  počinje obožavati s vjerovanjem da se tamo nalaze Bog i Boginja Neba i Zemlje, Izida i Oziris. Spominje se posebno u egipatskoj Knjizi  Mrtvih kao tačka usmjerenja duše pokojnika.  Uopšte uzev, smatralo se, da je pokojnik poslije smrti  postao  jedno sa zvijezdama. To je značilo da dvije kružne polarne zvijezde daju besmrtnost.

Od najranijih vremena Egipćani su pridavali  posebnu pažnju zvijezdi  Sirijus. Postaje simbol djevice u čijoj utrobi nastaje božansko dijete Horus te se kaže da je Sirijus mjesto rođenja Boga. Tako Izida oplođena Ozirisom kojeg simbolizuje zvijezda Sirijus A postaju božanski par kao roditelji božanskog faraonskog para na Zemlji.

Izida i Oziris su bili dvoje od četvoro djece koja su rođena  iz utrobe  boginje neba i oca RA – Sunca.  Drugo dvoje djece su  Seth i Nephtys.  Oziris i Izida su  prvi vladari Egipta. Ozirisa je komadanjem brutalno  ubio njegov ljubomorni brat Seth, od čega  je vrlo vjerovatno nastalo i ubistvo Kaina nad bratom Abelom.  Izida sastavlja dijelove raskomadanog Ozirisa, osim falusa kojeg ne nalazi. Zato Izida pravi umjetno falus. Tako postane trudna i u močvarama Nila rodi sina Horusa.  Prema piramidalnim  tekstovima i  drugim vjerskim spisima  jasno je da  ovaj mit ima svoje veze sa zvijezdama. Izida se indentifikuje sa zvijezdom Sirijus, a Oziris sa sazvježđem Orion. Obratimo pažnju na sliku ispod koja prikazuje poravnanje piramida sa zvijezdama. Orion (koji se povezuje sa Ozirisom) poravnava se sa Kraljevom Odajom, dok je Sirijus koji se povezuje sa Izidom poravnat sa Kraljičinom Odajom.

 

Kinezi ovu zvijezdu zovu Cin Lang (Nebeski vuk) i smatraju da su njene aflikcije uvijek u vezi sa lopovskim napadima.

Takođe postoji zanimljiva priča o zvijezdi Sirijus i afričkom plemenu Dogoni, koje vjekovima njeguje kult ove zvijezde. Početkom prošlog vijeka dvojica engleskih istraživača provela su niz godina među pripadnicima ovog plemena, koji su im rekli o postojanju zvijezde – patuljka Sirijus B, a čije su postojanje naučnici potvrdili današnjih dana pomoću moćnih teleskopa. Dogoni nazivaju zvijezdu Sirijus B imenom “ Po Tolo” . U prevodu to znači najmanja zvijezda. Takođe tvrde da je to najteža zvijezda i da je bijela. Moderna astronomija poznaje klasu zvijezda tzv. “bijelih patuljaka” kojima pripada i Sirijus B. Njihove osobine su da su male, masivne i bijele zvezde. Dogoni opisuju i treću zvijezdu. Postojanje zvijezde Sirijus C nije zvanično potvrđeno. Fotografija nema, ali postoje pretpostavke francuskih astronoma da se samo postojanjem Sirijusa C može objasniti promjena u orbiti te zvijezde. Ostaje nejasno, kako je afričko pleme Dogoni moglo da zna za postojanje te zvijezde ne koristeći teleskope ili neke druge instrumente, pošto Sirijus B nije vidljiv golim okom. Oni tvrde da su u davna vremena njihove pretke posjetila bića sa Sirijusa. Dogoni vjeruju da njihova božanstva dolaze sa tih planeta i znali su strukturu ovog sistema mnogo prije nego sto smo je mi otkrili (šezdesetih godina dvadesetog veka).

Interesantno je da se Sirijus pominje i u Kuranu, tačnije u Surat an Najim, u 49 stihu: “A On je Gospodar Siriusa”, te potom u 9. stihu iste sure: “Bio je na rastojanju dva luka ili bliži”

Pored očite analogije, ono što je interesantno ovdje jeste i brojčana vrijednost 49.9. Podsjećam da se Sirijus sastoji od dvije zvijezde, Sirijus A i Sirijus B, koje orbitiraju jedna oko druge u dvostrukom luku, svakih 49.9 godina.Ciklus od 50 godina bio je poznat i gore pomenutim Dogonima, koji svakih pola vijeka održavaju slavlje koje nazivaju Sigi. Kažu da se godinu dana prije toga obavezno pojavljuje ”znak” – veliku stijenu koja oduvijek stoji na ulazu u najstarije naselje Dogonaca, Jugo Dobro, obasja crvena svjetlost i na poljima počinju da klijaju tikve koje niko nije posadio (?!?).

Kod nas se za zvijezdu Sirijus zna od davnina i nazvana je Volujarka, Volarica i Volujarica. U narodu se Volarica opisuje kao zvijezda kojom se treba rukovoditi pri određivanju vremena kada se volovi izvode na pašu i sa nje vraćaju, odnosno, kada ih treba hraniti u jaslama, ili voditi u njivu na oranje. Moglo bi se zaključiti da je zvijezda ime dobila upravo na osnovu toga, ali vjerovatnije je da se za nju vezivalo neko mitsko predanje koje je dovodi u vezu sa volovima, ili sa rogatom stokom uopšte. U narodnoj poeziji se pominje u nekoliko pjesama koje za temu imaju ženidbu ostvarenu (dogovorenom) otmicom djevojke, kao i u pjesmama za koje znamo da su posredno u vezi sa obrednim ciklusom ranila. To bi značilo da se Volarica u njima dovodi u vezu sa proljećnim buđenjem prirode i početkom agrarne godine. Ovo je kuriozitet, jer je u neskladu sa činjenicom da se danas Sirijus sa naših prostora vidi tek s kraja jeseni i tokom zime, pa je njegovo vezivanje za ljetnji period moglo da se dogodi samo prije više hiljada godina.

Sirijus u okultnom simbolizmu i tajnim društvima

“Karta Velike Arkane pod brojem sedamnaest zove se Les Etoiles, (francuski za zvijezdu), i prikazuje mladu djevojku koja kleči sa jednom nogom u vodi i drugom na tlu, dok njeno tijelo donekle sugeriše simbol svastike. Ona ima dvije urne, čiji sadržaj ona izliva na zemlju i more. Iznad glave djevojke su osam zvijezda, od kojih je jedna izuzetno velika i svijetla. Grof de Gebelin smatra da velika zvijezda može da bude Sothis ili Sirijus; ostalih sedam su svete planete drevnih. On smatra da je ženska figura u stvari Izida u činu izazivanja izlivanja Nila koji je pratio izlazak “Pasje Zvijezde”. (Manly P. Hall, The Secret Teachings of all Ages)

U masonskim ložama, Sirijus je poznat kao” Blještava Zvijezda” i jednostavan pogled na njenu istaknutost u masonskoj simbolici otkriva da je ovoj zvijezdi pridavana najveća važnost. Masonski autor Vilijam Hačinson o Sirijusu kaže: “Ovo je prvi i najuzvišeniji objekt koji zahteva svu našu pažnju u Loži”. Na isti način na koji je svjetlost Sirijusa našla svoj put u velike piramide tokom inicijacija, tako je simbolično prisutna i u masonskoj loži. Ili kako to Albert Pajk kaže: “Stari Astronomi vidjeli su sve velike simbole masonerije u zvijezdama. Sirijus sija u našim ložama kao Blještava Zvijezda”. U masoneriji, učenje kaže da je Blještava Zvijezda simbol božanstva, sveprisutnosti (Tvorac je prisutan svuda) i sveznanja (Tvorac vidi i zna sve). Sirijus je stoga “sveto mjesto” na koje se svi masoni moraju uzdići. To je izvor božanske moći i destinacija božanskih pojedinaca. Ovaj koncept se često predstavlja u masonskoj umjetnosti.
Da bi se postiglo savršenstvo, inicijant mora uspješno razumjeti i internalizovati dvostruku prirodu svijeta (dobro i

Predstava Sirijusa u masonskoj umjetnosti kao Blještave Zvijezde, odredišta Masonovog putovanja

zlo; muško i žensko, crno i bijelo, itd) kroz alhemijsku metamorfozu. Ovaj koncept je simbolično predstavljen u jedinstvu Ozirisa i Izide (muški i ženski principi) da rodi Horusa, dijete-zvijezdu, usavršenog čovjeka masonerije – koji se izjednačava sa Blještavom Zvijezdom.

Helena Blavacka i Alis Bejli, dvije glavne figure u Teozofiji,  su smatrali Sirijus izvorom ezoterične moći. Blavacka je govorila da se zvijezda Sirijus ispoljava mistično i da ima direktan uticaj na cijelo živo nebo i da je povezan sa svakom velikom religijom antike.  Baš kao i mnogi ezoterni pisci i Bejli pripisuje Sirijusu veliki uticaj na ljudski život: “Prvo i najvažnije je da energija ili sila potiče od sunca Sirijus. Ako se to može da tako izraziti, energija misli, ili sila uma, u svojoj cjelosti, dostiže solarni sistem iz udaljenog kosmičkog centra  preko Sirijusa. Sirijus djeluje kao predajnik, ili žarište, iz kog potiču oni uticaji koji proizvode samosvijest u čovjeku “. (Alice Bailey, Initiation, Human and Solar)

Kenet Grant je eksplicitno i intenzivno pisao o “psećoj zvijezdi”. U svojim brojnim knjigama, on često opisuje Sirijus kao moćan centar magične magnetične sile. Njegovo vjerovanje da je ova zvijezda glavni ključ za otključavanje tajne egipatskih i tifonijanskih tradicija je vremenom jačalo i postalo centralni fokus njegovog istraživanja. Jedna od Grantovih najvažnijih i kontroverznih teza je bilo otkriće tzv. “Sirijus/Set struje”, koja je u biti vanzemaljska dimenzija koja povezuje Sirijus, Zemlju i Seta, egipatskog boga Haosa – koji je kasnije povezan sa Satanom. “Set je inicijator, onaj koji otvara ljudsku svijest na zracima Neumirućeg Boga kog opisuje Sirius – Sunce na Jugu.” (Kenneth Grant, The Magical Revival)

 

Sirijus u popularnoj kulturi

Direktne reference na Sirijus u popularnoj kulturi su previše brojne da bi ih sve nabrajali (npr. vidi ime i logo najvažnijeg satelitskog radija u svijetu). Više zanimljiv aspekt popularne kulture za analizu su kodirane reference na Sirijus. Važni filmovi su zaista napravili skrivene i duboke reference na “pseću zvijezdu” (očigledno namijenjene onima “koji znaju”), gdje zvijezda uvijek igra ulogu onog koji je otkrio Tajne: kao pokretača i božanskog učitelja. Navešćemo ovdje samo jedan primjer. U Diznijevom Pinokiju, zasnovanom na priči koju je napisao mason Karlo Kolodi, Đepeto se moli najsjajnijoj zvijezdi na nebu da dobije “pravog dječaka”. Plava vila (njena boja je referenca na svijetlo-plavi sjaj Sirijusa) zatim silazi s neba da Pinokiju daruje život. Tokom marionetine potrage da postane dječak (što je alegorija za ezoteričnu inicijaciju), Plava vila vodi Pinokija prema “pravom putu”. Sirijus se tako predstavlja kao izvor života, vodič i učitelj.  Pjesma iz filma Pinokio je takođe oda Sirijusu.

 

Astrologija

Ova veoma jaka zvijezda ukazuje na to da, zahvaljujući uloženom trudu, možete steći mnogo više nego što ste očekivali.  Sirijus, na neki način, nije jednostavna zvijezda sa kojom se može “raditi”, jer zahtijeva da se nekako izrazite u životu,  ali i ogroman uspjeh koji može donijeti može vas “opeći”.

Za Sirijus se vjerovalo da je bio „udaljeno“ Sunce koje osvjetljava udaljene planete, te kako je Sirius zvijezda koja je težište oko koje se okreće naš zvjezdani skup. Naime, zbog toga što se Sunce oko Sirijusa okreće isto kao i Zemlja oko Sunca, predloženo je čak da se on nazove Suncem Sunca. Stoga njegov uticaj mora biti povezan sa „super moći“ i sa onima koji vrše kontrolu onih koji su već moćni. Zanimljivo je da se u horoskopu SAD Sunce nalazi na Siriusu, pa i ne čudi što oni predstavljaju super silu, već je Sirijus i čuvar Evrope (koji naziv potiče od Rimljana, Custos Europas) a znamo da se SAD često ovako ponašaju, miješajući se u ratove na evropskom tlu.
Predstavlja moć i bogatstvo i dobru sreću u svakoj povoljnoj postavci. U lošijoj pak, ona ukazuje na nepromišljene riječi i uvrede, naglost i strastvenost. Nadalje, uvijek postoji opasnost od ujeda pasa ili neke druge životinje kao i sklonost povredama. Sirijus je odlična zvijezda za zanimanje čuvara, tjlohranitelja, staratelja, kustosa itd, ali i privatno donosi čuvanje tradicije, porodice, svega privatnog.

Dupor mu daje orbis od 1,30 stepeni. Sa Mjesecom – ljubav žena ali sa malo lošeg Saturna – smrt od vojnika, divljaka ili životinje. Sa Jupiterom i Marsom u 10-oj velika čast, na ASC častoljubiv, velikodušan, pokretač organizacija ali opasnost atentata. Na MC – položaj komandanta.

Prema Ptolomeju, ima prirodu Jupitera i Marsa, dok Alvidas navodi Mjesec, Jupiter i Mars. Donosi čast, slavu, blagostanje, vatrenost, odanost, posvećenost, strastvenost i ozlojeđenost, a rođene pod svojim uticajem čini kustosima, nadzornicima i čuvarima. Donosi i opasnost od psećih ujeda, koju ilustruju dva primera navedena kod Prokiona.

Manilius o Siriusu kaže da je to onaj koji:

“oblikuje razuzdane duhove plahovitog srca;  svoje će sinove darivati bujicama bijesa i na njih navući svu mržnju i strah cjelokupne populacije. (plahovitost govornika nagoni ga da izgovori riječi prije nego li nađe vremena da ih prilagodi logici ili gramatici). Njihova srca zalupaju na najmanji povod, a kada govore, njihovi jezici divljaju i laju, uz konstantno škrgutanje zubima pri govoru. Te njihove nedostatke intezivira alkohol, koji im daje snagu i podstiče njihov divljački gnijev do plamena. Nemaju straha od od šuma ili planina, ili divljih lavova, kljova divljih veprova, ili oružja koja je priroda darovala divljim životinjama; oni će iskaliti svoj gorući bijes na bilo kom legitimnom plijenu. Nemoj se čuditi ovim tendencijama pod takvom konstelacijom, vidiš kako čak sama konstelacija lovi među zvijezdama, jer u svom kretanju nastoji da uhvati zeca ispred.” (Liber V Astronomica, redovi 206 – 233)

Rimski astrolog iz 4.vijeka, Firmik Maternus možda i preuveličava nasilne odlike, ocjenjujući ljude u čijim kartama je istaknut kao “odvojene od svakog ljudskog osjećaja i u potrazi za nasilnim zločinima”

Sa druge strane, Vilijam Lili tvrdi da izlazak ili kulminacija ove zvijezde sa Suncem donosi “kraljevske počasti”, dok za direkciju MC-a prema Sirijusu navodi da je “vjerovatno da će natus uvećati svoj posjed i ugled”.

Povoljno povezan, on obećava slavu, počasti i bogatstvo. Na Ascendentu i sa Marsom u kombinaciji, Sirijus može biti prilično opasan, i tada vidimo napredovanje uz previše ambicije, što dovodi u opasnost od povreda ili pak do pokušaja ubistva natusa. Prema predanju, Sirijus će dati čuvenu smrt sa počastima nakon smrti, posebno ako je pozicioniran u 8. kući. U dobrom aspektu sa Marsom i Jupiterom i blizu MC, izgleda da obećava sticanje velikog bogatstva, natus je srećne ruke u komercijalnim poduhvatima ili pitanjima vlasti. Kad je tako postavljena ova zvijezda je odlična za vojsku, advokate i državne službenike. Sirijus u konjukciji sa Suncem i dobro postavljen u natalnoj karti sreće se kod brojnih važnih i poznatih ličnosti.

U Zenitu horoskopa: donosi visoku službu pri vladi, uz veliku zaradu i ugled.
Sa Suncem: poslovni uspjeh, zanimanje povezano sa metalima ili ratničkim djelatnostima, sklad u kući. Ako je na Ascedentu ili u Zenitu horoskopa, slijedi kraljevsko napredovanje.
Sa Mjesecom: poslovni uspjeh, uticajni prijatelji suprotnog pola, povoljno za oca, dobro zdravlje, blagotvorne promjene kod kuće i na poslu. Ako se neka zloćudna planeta nadje sa Skeatom, smrt od bajoneta ili divljih zvijeri. Ako se Saturn zatekne sa Mjesecom, slijedi smrt od divljih zvijeri ili vojnika.
Sa Merkurom: izuzetan poslovni uspjeh, pomoć od strane uticajnih ljudi, nepotrebne brige, povezanost sa crkvom, tjelesni nedostatak usled nezgode.
Sa Venerom: lagodnost, udobnost i luksuz, rasipništvo, dobit od nasleđa.
Sa Marsom: hrabrost, velikodušnost, vojno napredovanje, rad sa metalima.
Sa Jupiterom: poslovni uspjeh, putovanja, pomoć od strane rođaka, napredovanje u crkvenoj hijerarhiji.
Sa Saturnom: postojanost, uzdržanost, diplomatsko ophođenje, istrajnost, visok položaj stečen preko prijatelja, povoljno za kuću, pokloni i zaostavštine, porodični sklad.
Sa Uranom: dobit i istaknutost u djelatnostima kojima upravlja Uran, pomoć od strane uticajnih prijatelja, dobit od harmoničnog braka, posebno za muškarce; naprasna smrt.
Sa Neptunom: razvijena intuicija, zanimanja za okultno, pobožnost, dobre organizatorske sposobnosti, uspjeh u trgovačkim poslovima, povoljno za dobit i porodična pitanja, prirodna smrt.